Babyboomer. Je zult het maar zijn.
Vlak na de oorlog geboren en nu pensionado. Tot voor kort kon je met vijf en zestig na een leven van hard werken eindelijk gaan genieten van een welverdiend pensioen. Niet langer.
Tegenwoordig ben je een profiteur die de toekomstige pensioenen van de jongelui opsoupeert.

Babyboomer. Je zult het maar zijn.
Goddank na de oorlog geboren. Dus die ellende gemist.
Vaak in betrekkelijke armoede opgegroeid. Dus dat kon alleen maar beter worden.

En zo saai waren die jaren vijftig niet. In de provinciestad waar ik opgroeide was het in ieder geval levendiger dan nu. ’s Avonds zat men niet voor TV of PC en de binnenstad was nog niet veranderd in een uitgestorven voetgangersgebied.
En ook verder was het niet die saaie tijd waar iedereen het nu voor aanziet. Rock ’n roll en nozems, jazz en beatniks; opwinding alom voor wie er naar op zoek was.
En je mocht dan geen geld hebben voor treinreisjes naar het buitenland (laat staan voor vliegreisjes), je kon wel gaan liften. Waarom zou je bijvoorbeeld niet gewoon een paar weken naar Barcelona gaan, als je met je vakantiebaantje eenmaal zo’n honderd gulden had verdiend.

Verhaaltjes over babyboomers en zo zullen te vinden zijn op deze site. Over ‘vroeger’, over nu. Als het er van komt tenminste. Want een babyboomer is een beetje lui, verpest als-ie eind jaren zestig is door het flower power arbeidsethos. Dus we gaan zien.

Deze site gaat dus niet alleen over vroeger. Babyboomers in tijden van corona, kan het spannender? Gaan we het overleven? Moet dat op deze manier?